කෙතරම් සුදුමැළි හා ලකල් නයිට්වරයා
පිම්මේ ගියේ ය කළු තුරඟා මතින්,
කිනම් දිව්‍යමය විහඟෙක් ද
කරකැවුනේ ය ඔහු මතින් ආකාසේ ?
ශෝකී බැල්මක් ඔහු මුදා හැරීයේ ය
මගේ මලින්බර කවුළුව මතට,
ඇයි ද මට දැනෙන්නේ දැරිය නොහැකි බවක්
උපන් දෙස දිගු කලක සිට හඳුනන ?
ඇයි ද මගේ වැඩිමල් සෙහොයුරා භීතියේ
ප්‍රකම්පනයේ මන්ද දීප්තියෙන් සෙලවෙමින්
ඇවිලෙන්නේ ය ඉටිපහන්
පිටතට ගත්තේ ය උමගෙන් කවචය
හා මුවහත් කලේ ය හෙලි හා අසිපත් ?
ඇයි ද අද පල්ලියේ
සියල්ලෝ එක්රැස් වූයේ, කියෙව්වේය ගීතිකා,
අන්ධකාරයේ පූජකයෝ ගැයුවෝ ය
දිවුරුම තිමිරයට හා අන්ධකාරයට එරෙහිව?
පහතට වැටුනේ ය අන්ධකාරයේ නක්ෂත්‍රචාර්යා
සූනියම් කුළුණ සමගින් නිවසේ,
ඇයි ද එතරම් නොපුරුදු දිගු කලක් වූයේ
ඔහුගේ වාදය මගේ මහළු පියා සමගිනි?
නොදනිමි මම, කිසිවක් නොදනිමි,
මම තවමත් එතරම්ම තරුණය,
එනමුදු මම නොවැළපෙන්නේමි, ඉකිබිඳිමි,
සිහින දකිමි සැමදා.
1907 අප්‍රේල්.
නිකළායි ගුමිලේෆ්.
රුසියන් බසින් සිංහල බසට,
ෆීලික්ස් ප්‍රනාන්දු.
No comments:
Post a Comment