කනක මීන.

මාළිගාවේ බාල් නැටුමක් විය තුස්නා,

සංගීතඥයෝ ගැයුවෝ ය.

මදනළ උයනේ සසල විය

සැහැල්ලු ඔවිල්ලේ.

මාළිගාවේ, මිහිරි උමතුවෙන්,

ගැයුවේ ය, ගැයුවේ ය වයලීනය.

උයනේ වූ පොකුණේ

රන් මාළුවෙක් විය.

කරකැවුනෝ ය සඳ කැන් යට,

ටක්කෙටම කැටයම් කළ,

මත් වූ වසන්තයේ,

රෑ සමනළයෝ.

පොකුණ සසල කළේ තාරුකාවක්,

වකුටු විය නැමෙන සුළු තණ,

හා බැබළුනේ ය ඒ පොකුණේ

රන් මාළුවෙක්.

එනමුදු නොදැක්කෝ ය මාළුවාව

සංගීතඥයෝ බාලේ,

මාළුවා වෙතින්, සමනළයා වෙතින්,

සංගීතය නද දුණි.

නැවතත් වයලිනය නද දෙන්නට විය,

ගීත රුව්දුන්නෝ ය.

හදවත් තුළ ආදරය මිමිනුවේ ය,

වසන්තය සිනාසෙයි.

දෙනෙතින් දෙනෙතට කොඳුරන්නේ ය : “ මම බලාගෙන ඉන්නවා“

එතරම්ම බැබළිමෙන් හා චංචලව,

ඒ පොකුණේ

රන් මාළුවා.

1903.

කන්ස්තන්තීන් බල්මොන්ත්.

රුසියන් බසින් සිංහල බසට,

ෆීලික්ස් ප්‍රනාන්දු.